De gestolen kinderen by Gerardo Soto y Koelemeijer
My rating: 3 of 5 stars
Als Miguel, getrouwd met Julie en vader van de twee kinderen Jaime en Nicolá, een brief van zijn tante ontvangt, kan hij niet beseffen dat het zijn wereld op zijn kop zal zetten. Zijn tante Rosa Barroso leeft al jaren met een groot geheim. Miguel blijkt geadopteerd. Het enige dat zijn tante zeker weet is dat Miguels voornaam Jaime is. Zijn achternaam is ongrijpbaar. Miguel weet niet wat hij met het geheim aan moet en bezoekt zijn tante. Maar als die blijkt te zijn overleden, stort de wereld van Miguel helemaal in. Niet begrijpend wat hij moet doen, wendt hij zich tot Álvaro, zijn beste vriend. Deze is onder de indruk en wilt dat Miguel op onderzoek gaat. Miguel die alles probeert te verwerken, laat alles bezinken, maar als zijn vriend het opeens over de Gestolen kinderen heeft, vindt Miguel het wel genoeg. In eerste instantie wuift hij de opmerking van Álvaro weg, maar al snel merkt Miguel dat het verhaal hem boeit en hij steeds meer vragen heeft met betrekking tot zijn adoptie.
Maar terwijl Miguel zijn zoektocht begint en dichter bij de waarheid komt, raakt hij steeds verder verdwaalt van zijn gezin. Julie neemt afstand en begrijpt niet wat er aan de hand is. Elk moment dat het mogelijk is om Julie in te lichten over de brief en zijn speurtocht, verzint Miguel een uitweg met uiteindelijk fatale gevolgen.
De weg naar de waarheid kan soms moeilijk zijn, maar niet altijd is het doel niet het doel wat je wilt bereiken.
---
De gestolen kinderen is roman dat lekker weg leest. Het is niet moeilijk. De Spaanse teksten die er tussen komen zijn vooral van de liedjes. Jammer dat er geen vertaling van te vinden is of dat er geen verwijzing is naar de liedjes (dit had misschien sfeer gegeven als men er ook naar kon luisteren). Echter het maakt het niet storend.
Het verhaal is op zich goed opgebouwd, maar op de momenten dat emoties meespelen mis ik net die ravijn waar je inspringt. Koelemeijer tikt net de rand aan, maar springt niet om de lezer mee te slepen in de verdriet en pijn. Dat is een gemis. Daar had meer uitgehaald kunnen worden.
Daarnaast blijf je als lezer met een paar vragen achter. Wat gebeurt er met Ana? Waarom heeft ze de behoefte om haar verhaal te doen en waar blijft Julie? Misschien waren de antwoorden er wel, maar kon ik ze er niet uithalen, maar misschien is dit de bedoeling van Koelemeijer en gaat hij hier op verder borduren. Op dit moment zullen we het niet weten.
---
De gestolen kinderen is geschreven door Gerardo Soto y Koelemeijer. Koelemeijer is geboren in Alkmaar en heeft een Spaanse vader en een Nederlandse moeder.
Op jonge leeftijd is hij Nederlands turnkampioen en verblijft op het turninternaat te Papendaal. Hij behaalt zijn VWO in Alkmaar en promoveert tot doctor in de wiskunde aan de TU Delft. Twee jaar later studeert hij af aan de Universiteit van Leiden in Literatuurwetenschap.
Na vele omzwervingen waaronder het doceren aan een middelbare school in Haarlem, debuteert hij in 2006 met zijn boek Armelia.
Meer informatie over de auteur kunt u vinden op:
http://www.gerardosoto.com/
---
Boekinformatie:
©2013 Gerardo Soto Y Koelemeijer; Nieuw Amsterdam Uitgevers
Omslagontwerp: Annemarie van Pruyssen
Omslagfoto: ©Henk Jonker/MAI 1961
Foto auteur: © Quintalle NIX
ISBN: 978.90.468.1533.5
Format: e-book via vakantiebieb.nl, de gratis app met een collectie vakantieboeken vanuit de bibliotheek
[G2014/01]
View all my reviews
Geen opmerkingen:
Een reactie posten