Adrian Stone: Profeet van de duivel

5 van 5 sterren

Marak komt tijdens aanvallen van de rode priesters in het kamp van de tegenpartij. Dit in eerste instantie tegen zijn wil en tegen de wil van zijn vijanden, maar zijn redder is de hogepriesteres van Viguru. Zij heeft een stuk goeds gezien in Marak. Maar Marak is getekend en als dan de hogepriester Zabatha van de Cataristen hem ook nog zegt zijn afkomst niet te verloochen, maakt dat de zaak nog moeilijker. Marak levert een strijd. Tegen zijn omgeving, want hij kiest ervoor om priester van Ava te worden, maar ook met zichzelf. Zijn hoogtepunt komt als hij met Armana, priesteres van Viguru en dochter van Verina, Maraks redder en slachtoffer van de Cataristen, Sajud, Hogepriester van Vorg en Egon, Generaal van de koninklijke garde, achter Zabatha aan moeten. Marak moet tijdens zijn reis en zijn gevecht kiezen, voor zijn geloof of zijn afkomst.

In eerste instantie dacht ik "Dit boek is niets voor mij". Ik ben niet echt een fantasylezer en mijn hart gaat uit naar thrillers. Dit boek was dan ook meer een proever. Tuurlijk heb ik in het verleden wat fantasy gelezen. Maar niet dat ik niet weg kon leggen.

Profeet van de duivel was voor mij ook niet meer dan een boek voor in de tram op weg naar en van mijn werk. Maar het werd meer. Dit boek bracht me ergens. Ik wil niet zeggen dat het me mijn halte deed vergeten. Daarvoor weet ik de weg te goed, maar het deed me wel mijn omgeving vergeten en de muziek die ik altijd op heb, niet meer horen. Het verhaal trok me en ik kon me soms niet in houden om niet op weg naar mijn werk te gaan alleen maar om te lezen. Verschrikkelijk was het voor mij ook toen ik vandaag mijn boek pakte en dacht ik pak nog een paar pagina's. Ik had niet het gevoel dat ik al op het eind was. Maar ik hoefde nog maar 2 pagina's en toen was het uit. Ik was geschokt. Ik bekeek de pagina en ik bladerde terug. Was het echt over? Was de reis voorbij...? Maar ik heb nog zoveel vragen.

Het verhaal was heerlijk geschreven. Het leest als een speer. De hoofdpersonen zijn zo beschreven dat je net een stukje van de sluier ziet en de emoties en de geschiedenis, maar net niet genoeg om tijdens het verhaal de personages beter te leren kennen. Je leert ze kennen tijdens de reis. En dat is de bedoeling van een verhaal. Je moet de personages leren kennen.

Stone heeft mij (in zijn eerste boek voor mij) laten zien dat hij de kunst van opbouw van personages weet. Hij geeft mij het gevoel dat ik de personages leer kennen via de reis. Dat is heerlijk. Marak werd een vriend. Ik heb genoten en verlang naar het vervolg. En daar ben ik nu dan ook gelijk mee begonnen.

De vijf sterren krijgt het verhaal omdat ik getrokken werd in het verhaal, de opbouw duidelijk is, het verhaal goed geschreven zonder veel moeilijke, omslachtige wendingen en omdat de hoofdpersonen zo duidelijk, maar toch ook mysterieus zijn. Stone nam me mee in de wereld die de mijne leek en waar ik naar terug verlang. En de verslagenheid dat het boek uit was, terwijl er zoveel vragen zijn. Ik was verbaasd en verlang naar meer.

---

Over Adrian Stone kan je lezen op de onderstaande sites:

http://www.adrianstone.nl/

https://www.goodreads.com/author/show/2758130.Adrian_Stone

---

Boekinformatie:

©2009 Adrian Stone en  Luitingh Fantasy uitgeverij

Omslagontwerp: Mariska Cock

Omslagillustratie: Jesse van Dijk

Auteursfoto: Fotostudio Jacobson

Kaart: Peter Schravendeel

ISBN: 9789024531189

Opdracht:

Met dank aan mijn ouders, Peter Braker, Ada Engel, Kors Jan Snoeij en Peter Schravendeel. Voor hun inzichten en hun steun.

(G2013/41)